Trophee De L' Oisans 2015 - Hans
Vorig jaar was reeds mijn vierde deelname aan La Marmotte. Bijna onmiddellijk daarna had ik beslist om voor een vijfde opeenvolgende , en voorlopig laatste , deelname te gaan. Kwestie van ook eens andere oorden op te zoeken in de toekomst.
Zo gezegd , zo gedaan. De start van de inschrijving goed opgevolgd ( dit is immers de eerste uitdaging , ervoor zorgen dat je tijdig ingeschreven geraakt ) en zo een startnummer bekomen voor mijn vijfde Marmotte.
Enkele weken later begon ik echter de kriebels te krijgen om wel eens de volledige Trophée de l'Oisans te doen.
Deze omvat vier getimede ritten. Op zondag La Vaujany, een rit over 174km/4000hm. Dan de Prix des Rousses, klimtijdrit over 42km/1800hm. Daarna krijgen we het koninginnennummer, La Marmotte , 176km/5000hm om de dag erna te eindigen met de Grimpée de l'Alpe, de klim van Alpe d'Huez, 14km/1000hm.
Een goed gevuld programma , waar een goede conditie en herstel tussen de ritten heel belangrijk zullen zijn.
De voorbereiding kon dus beginnen en deze verliep voorspoedig. Regelmatig afspreken met de C4C collega's en ook vele eenzame trainingskilometers zorgden ervoor dat ik met 9700km in de benen kon afreizen naar de Alpen. Aan de basisconditie zou het alleszins niet liggen.
Zaterdag 27 juni
's Morgens in alle vroegte vertrokken naar onze eerste verblijfplaats in Vaujany en na een vlotte autorit rond 14 uur ter plaatse aangekomen.
Auto leegmaken , beetje eten en eens de omgeving verkennen. Daarna nog een klein ritje gedaan, wat bekenden ontmoet en de finale voor daags nadien eens gereden. Het beloofde alvast een pittige laatste 5 km te worden.
Zondag 28 juni
Vroeg opgestaan , een stevig ontbijt genomen en om 6u40 richting start vertrokken. Onderweg Eric tegengekomen en daarna elk naar ons startvak.
Eric stond immers in het eerste vak en ik in het tweede. Het werd een vliegende start, Eric had mij reeds verwittigd, maar ik wist niet dat het zo heftig zou worden. Na een heel snelle achtervolging tot bij Eric geraakt. Dit met een gemiddelde snelheid van boven de 49km/u over de eerste 22km en een topsnelheid van 73.4km/u ! Dan diende de eerste col zich aan, de Alpe de Grand Serre. Vanaf daar wordt het elk in zijn eigen tempo naar boven.
Dan volgden nog de Col d'Ornon , de Alpe d'Huez via Vilard Reculas, Col de Sarenne (met een voor mij verschrikkelijke afdaling) om te eindigen met de klim naar Vaujany.
Het werd een heel mooie rit in een prachtige omgeving! Wat mij ook opviel was dat in mijn omgeving de posities vrij vlug min of meer vast lagen.
ik heb eigenlijk vrij weinig volk onderweg tegengekomen.
De eerste rit zat er zo op met een 96e/486 plaats in het klassement met een tijd van 6u47min44sec. In mijn categorie 21e/145.
Heel tevreden met de prestatie en op naar de volgende.
Maandag 29 juni
Tijd voor een rustig losrijritje in de vallei en de nodige boodschappen gedaan in Bourg d'Oisans.
Verder een rustig dagje genieten van de zon.
Dinsdag 30 juni
Niet veel speciaal op het schema.
Beetje rusten , luieren en natuurlijk een ritje op het programma. Daarbij eens de aankomst verkend voor de dag erna, de aankomst lag immers nog een 2-tal km verder dan in La Vaujany , kwestie van toch een beetje voorbereid te zijn.
Woensdag 1 juli
Prix de Rousses. Afgesproken met Eric om samen rustig naar de start te rijden. Daar aangekomen nog de laatste formaliteiten verricht en plaats genomen aan de start. Om 9 uur stipt vertrokken voor de klim van de Alp. Deze beklimming verliep heel goed voor mij en reeds na 56 minuten bereikte ik de top.
Daarna volgt de afdaling naar Allemont om te eindigen met de klim naar Vaujany, Le Collet.
Ook deze klim ging heel vlot en zo eindigde ik in een tijd van 1u58min13sec. Goed voor een 54e plaats van de 321 finishers.
Toen was het tijd om te verhuizen naar onze tweede verblijfplaats voor deze week.
Dit werd onze stilaan vaste uitvalsbasis voor de Marmotte in Allemont.
Na een hartelijke ontvangst door Martine ook terug de mensen ontmoet die we daar vorig jaar leerden kennen. Het werd alvast een prettig en geslaagd terugzien!
Donderdag 2 juli
Afgesproken met David , Dirk en Eric om samen een stukje te fietsen.
Ze hebben natuurlijk een beetje moeten wachten op mij, want ik was voor de verandering weer eens niet op tijd op de afspraak!
Onderweg naar Vénosc zijn Dirk en David de Alp nog gaan beklimmen en Eric en ik reden door naar hun chalet in Vénosc.
Waar ik een rondleiding kreeg. Mooie verblijfplaats trouwens, heel mooi gelegen!
Daarna terug naar onze chambre d'hotes voor een namiddagje nietsdoen.
Het was immers ondertussen veel te warm geworden om nog iets anders te doen.
's Avonds stond er nog een etentje op het programma met Frank en Michiel Minnaert, winnaar van 3 Ballons dit jaar!
Het werd een gezellige avond met de nodige fietsverhalen.
Vrijdag 3 juli
's Morgens vroeg een uurtje losbollen in de vallei en daarna naar Alpe d'Huez het inschrijvingspakket gaan afhalen.
Daar afgesproken met Vincent en Chris, Eric en Corinne en David. Gezellig terrasje gedaan en dan terug naar beneden .
De rest van de dag werd ingevuld met nog wat gepruts aan de fiets en rusten in de schaduw.
De temperatuur liep ondertussen alleen maar verder op. Dat beloofde voor de de Marmotte!
Zaterdag 4 juli
Wekker om 4u45 , ontbijt om 5u. Dan klaarmaken en om kwart over zes naar de start. In tegenstelling tot andere jaren was het verre van koud s' ochtends.
De mouwstukken, body's en andere overbodige kledingstukken konden dus thuis gelaten worden.
Om 7u05 werd de start gegeven (blijkbaar is het moeilijk om in Frankrijk stipt op tijd te vertrekken) en we waren vertrokken voor wat een lastige en hete dag dreigde te worden.
Na een betrekkelijk kalme start de Glandon, die ik met de nodige reserves omhoog reed. De dag was immers nog lang.
Daarna de geneutraliseerde afdaling en op naar de volgende, nieuwe klim. De Lacets de Montvernier. 3.5km klimmen met daarin 18 haarspeldbochten. Goed voor heel mooie luchtbeelden, maar als je hem opfietst ontgaat de schoonheid mij toch een beetje. Dan volgt een afdaling naar de vallei om zo naar de voet van de Col de Mollard te rijden. Jammer genoeg de vallei alleen moeten doorfietsen, heel weinig volk te zien.
We zaten hier ook op het nieuw stuk van het parcours. Ik moet zeggen dat het een prachtige omgeving is. Zeker niet te onderschatten ook.
Daar waar de Croix de fer na de afdaling van de Mollard nog heel rustig begon, veranderde dit helemaal in het dorp Saint-Sorlin- d'Arves!
De stijgingspercentages daalden niet meer onder de 9% en ook de zon en hitte begonnen hun werk te doen.
Ik voelde voor het eerst dat het nog heel lastig zou worden. Ook de afdaling is geen gewone afdaling, er komen immers nog twee oplopende stukken in voor met stijging tot 12%. Dit in tegenstelling tot het oude parcours waar je na de Galibier bijna constant in dalende lijn richting Bourg d'Oisans rijdt.
Na de afdaling nog 2 verse bidons genomen bij Sybille en andermaal alleen de laatste 10 vlakke km in de vallei richting voet van de Alp voor mijn rekening mogen nemen.
Dan de Alp, daar kan ik vrij kort over zijn. AFZIEN! Nog nooit zo traag naar boven gereden. Twee keer gestopt onderweg om af te koelen, wat ik anders nooit doe. Gelukkig wat morele steun van Dirk onderweg en zo de finish bereikt. Blijkbaar was ik niet de enige die zo afgezien heeft, want uiteindelijk mijn beste resultaat ooit behaald! 247e van de 4679 finishers in7u27min10sec officiële tijd, totaaltijd van7u55min40sec. Goed voor een 67e plaats van de 1766 in mijn leeftijdscategorie.
Het werd de zwaarste en lastigste van mijn 5 deelnames. In helse omstandigheden en met een zwaarder parcours met nog minder recuperatiemomenten.
Voor sommigen, waaronder ikzelf, misschien geen echte Marmotte, maar zeker geen minderwaardige!! Alvast een unieke.
s' Avonds nog een beetje napraten en een beetje proberen herstellen en vooral het verloren vocht aanvullen.
Daags nadien staat immers nog de klimtijdrit naar Alpe d'Huez op het programma.
Zondag 5 juli
Na een nacht met opkomende krampen toch wat twijfels voor de slotklim.
Een goed ontbijt genomen en op naar de voet van de Alp. Het gevoel was direct vrij goed, hartslag laag en hij wou ook wel de hoogte in.
Zou het toch nog goedkomen?
De vertrekkers naar huis( Jonas, Gunther, Tom , Johan , David en Dirk )onderweg nog tegengekomen en daarna met Eric naar de start.
Ik bleek toch al voldoende hersteld en de klim ging dan ook vrij vlot. Na 56min33sec over de finish gereden, samen met de winnares bij de vrouwen, goed voor een 67e plaats van de 245deelnemers.
Uiteindelijk de Trophée beëindigd op een mooi 36e plaats , moe maar voldaan.
Jammer genoeg kwam er zo een einde aan een weekje fietsplezier in de Alpen en mochten we terug huiswaarts rijden.
Terug naar de realiteit!
Uiteindelijk heb ik een heel mooie vakantieweek beleefd in de Alpen,met prachtig weer en veel voldoening van de sportieve prestaties.
Ook legt een mens altijd nieuwe contacten, omdat je regelmatig dezelfde mensen tegenkomt in zo een week. Altijd plezant om ervaringen uit te wisselen met andere fietsfanaten!
De Trophée is zeker voor herhaling vatbaar, ik ga zeker nog eens terug , wie weet volgend jaar al?!
