Vélomediane, cyclo-debuut van Fré
Graag brengen we het verslag over het cyclo-debuut van sympathisant Frederik :
Geheel onverwachts - 2 dagen voor de Vélomédiane - besloot ik mij te wagen aan mijn allereerste cyclo tegen de tijd.
In het voorjaar reed ik reeds Luik-Bastenaken-Luik en La Chouffe Classique, telkens aan een gemiddelde van 24 km/h. Ik reisde dus naar La Roche af zonder enige ambitie : uitrijden is al niet slecht met amper 4 ritjes in de benen sinds begin juli.
Nog een aantal Cyclo4Cancer-mannen reden mee : Hans, Erik, David, Koen Vanhoutte … David De Bie zat bij mij in de wagen. Hoe meer ik hem hoor zeggen ”ne cyclo, das wat anders dan een tourritje, das een wedstrijd”, hoe meer ik mij onzeker begin te voelen!
Om 5h30 dus de wagen in, en om 8h schrijf ik mij in voor de Vélomédiane 2014. Samen met nog een 8-tal renners van de WTC Oeselgem sta ik tegen dan min of meer ontspannen aan de start om 9h. Bij mezelf dacht ik vooral : was ik maar een uurtje eerder mogen vertrekken.
En dan begint de race - het is inderdaad een koers. De eerste klimmen neem ik eigenlijk vrij vlot (rekening houdend met mijn ”rugzak” van 88 kg), en in de afdalingen kan ik telkens aanpikken bij Cyclo4Cancer-sympathisant Koen Vanhoutte. Dat het inderdaad koers is, merk ik aan de eerste bevoorrading na zo’n 60 km : gemiddelde van 27 km/h, een wow-gevoel overvalt mij (uiteindelijk zaten er al een paar pittige cols bij , met oa le mur de vélomédiane).
Mijn Cyclo4Cancer-kompaan Hans bevindt zich ondertussen reeds enkele kilometers verder, nog steeds in de eerste gelederen :
Na de eerste bevoorrading en de afdaling naar La Roche, beginnen we aan de Col de Haussire, die ik maar al te goed kende van tijdens de La Chouffe Classique … en lap hier krijg ik plots last van krampen in de bovenbenen in het steilste stuk … op dat moment weet ik al dat de snelheid serieus zou gaan zakken. Ik rij immers met een 39 x 53 vooraan (en een 12 x29 achteraan), dus hoe fel ik ook verlang naar mijnen Trekfiets thuis met zijnen triple, ik moet en zal de rest van de Vélomédiane op ’macht’ moeten uitrijden. Gelukkig heb ik die eigenschap dat ik ook na een zware klim snel kan omschakelen op het grote verzet en die ook vlot weet rond te krijgen.
Intussen begint het te regenen, en steeds harder, gelukkig staat er af en toe een groepje muzikanten langs de weg - een mens put er moed uit. Zelf krijg ik het pas echt moeilijk - ik schat - zo’n 20 km voor de tweede bevoorrading (wat duurde het lang voor ik daar was en vooral oh zo moeilijk in te schatten als alle meetapparatuur geen zin hebben te werken op zo’n dag !). En toch, het is op die momenten dat je denkt : doorvechten, doorvechten, mensen met kanker moeten ook vechten, draag die tenue met waardigheid en zorg ervoor dat er niet veel renners je nog voorbijsteken…
Ook sympathisant Erik, inmiddels geruime tijd voor mij blijft de Cyclo4Cancer-kleuren strijdend verdedigen.
Na de tweede bevoorrading - waar je nog maar 1 iets hoort : de Côte de Beffe : oei oei oei die moeten we ook nog over. Zelf kende ik die niet maar ok, genoeg gegeten en gedronken : en nog 1 keer er vol voor gaan. Alles geven op het vlakke en in de afdalingen, doseren in de laatste 3 klimmen. Vanaf die bevoorradingen werd ik nauwelijks nog gepasseerd, integendeel, dus de moraal was terug goed.
En dan die laatste 10 km : gashendel open, nog een goeie 40 renners voorbijvlammen naar de arrivée, toch een leuk gevoel !
Afklokken op 7h28min; eerder wat teleurgesteld maar tegelijkertijd beseffen : rotweer met de regen, het is augustus en niet maart of april waar ik conditioneel beter was.
David De Bie en Koen Vanhoutte zien staan : ”goed gereden man”, helpend door mij een recupke te shaken… en een Chimay in te schenken na een lekkere, warme douche.
Mijn diploma afhalen, vergelijken, minder teleurgesteld zijn - op waarde geklopt of beter gezegd eerlijke uitslagen om dan om 20h thuis te komen en dan pas te zien : ”vous avez obtenu le sanglier d’argent” … mijn eerste cyclo op mijn 40ste en zilver … 40 geworden op 17 augustus, het heeft zo zijn voordelen.
