Vlaamse Ardennen Toertocht
Nadat de Cyclo4Cancer-sympathisanten Dieter en Geert ’s morgens al de 13de Vlaamse Ardennen Tourtocht van WTC Vichte hadden gereden, was het ’s namiddags aan Frederik en Nico om dezelfde tocht (wegrit van 80 km) aan te vatten. Wij stonden immers in de voormiddag te supporteren langs de zijlijn van onze sportende zonen en moesten ons zelfs reppen om nog voor het sluiten van de inschrijvingen (om 14 uur) de start in Vichte te halen. De speelplaats van de plaatselijke school, die dienst deed als vertrek en aankomst, was dankzij het stralende nazomer-zonnetje omgebouwd tot een terras waar enkele 10-tallen wielertoeristen al (of nog?) aan het genieten waren van de after-drink … Zij hadden duidelijk hun kilometers al voor de middag gemaald, terwijl wij nog moesten vertrekken.
De titel van de tocht deed vermoeden dat we richting Oudenaarde zouden trekken, maar toch nog vlug even kijken naar de wegbeschrijving en dan constateren dat de rit richting Frasnes-lez-Anvaing zou gaan. Voor Frederik was dit de eerste verkenning met het Pays des Colinnes, terwijl ik de Hameau les Papins al kende van o.a. de Grinta Challenge. Na een rustige aanloop pikten we na circa 20 km aan bij een 5-tal uit Ronse dat er een stevig tempo op nahield. Na 10 km harken om in het wiel te blijven en net voordat we eraan dachten om hen te laten rijden, kregen we een eerste helling voor de wielen geschoven. Tot onze verbazing kwamen Frederik en ik boven in het wiel van de man die al een tijdje op kop aan het sleuren was, terwijl een paar van zijn kompanen het wiel wel hadden moeten lossen. Na de bevoorrading hebben wij dan ook ons deel van het kopwerk gedaan, want op elke helling kregen we bevestiging dat we bij de beteren van ons groepke behoorden. In Celles verlieten onze metgezellen het parcours en trokken huiswaarts richting Ronse.
Na nog een extra omweg wegens een plaatselijke koers voor liefhebbers in Escanaffles, kwamen we al vlug aan in Vichte. Den boterham met gehakt (‘gekapt’ in het Waregems) met bijhorende drankje op het nog steeds zeer goed gevulde terras (ik meen er zelfs een paar te herkennen die hier al zaten van voor 2 uur J), was opnieuw genieten. Omdat de ene vanuit Oeselgem en de andere vanuit Kortrijk heen en terug naar Vichte moest, hadden we allebei 114 km op de teller en een ferme glimlach van tevredenheid op ons gezicht staan.
Auteur : Nico
