Davitamon Classic 2015 - Francky
Davitamon Classic 2015
Met de tweejaarlijkse Davitamon-Classic stond zaterdag één van de toporganisaties op fietsgebied op het programma en aangezien de organisatoren dit jaar ook een 200km versie hadden voorzien was de beslissing al snel gemaakt om deze rit op te nemen in mijn voorbereidingsprogramma voor de Marmotte. David wou er na afloop zelfs nog een extra lusje huiswaarts aan breien dus werd hij voor dag en dauw met alle plezier ten huize Debie in Wakken afgehaald.
Aangekomen in Nazareth werden we vlotjes naar de parking “Stybar” geleid, maar Zdenek zelf was nog niet komen opdagen om zijn infrastructuur te openen. Dan maar rechtstreeks naar de sporthal waar we langs de weg nog een parkeerplaats vonden, snel de fietsen in elkaar staken en de regenkledij aantrokken. De weersvoorspellingen voor de komende uren zagen er immers niet zo gunstig uit. Tom, blik op oneindig en supergeconcentreerd, zoefde ons voorbij maar kon nog net de remmen dichttrekken en samen begaven we ons op weg naar de inschrijving.
Eerst te vroeg op de parking, en nu te vroeg voor de inschrijving. Aan de ingang van de sporthal werden we door een sympathieke dame vriendelijk maar kordaat aangemaand om nog eventjes te wachten,. “Als het kan achter de lijn mijnheer. Dank U mijnheer”. De Davitamon-Classic is tot in de puntjes voorbereid en voor iedere medewerker, en dat zijn er nogal wat, is zijn of haar taak blijkbaar uitvoerig beschreven in het draaiboek. En in afwachting dat we binnen mogen worden voor de medewerkers aan de inschrijfbalies die richtlijnen nog eens herhaald door de luidsprekers in de zaal. Om klokslag zeven uur mogen we uiteindelijk beginnen aanschuiven. 33 Seconden later, zo vlot gaat hier alles, zijn we reeds ingeschreven en kunnen we van start gaan. Er wordt ons wel nog vriendelijk gevraagd om een Davitamonzuigtablet onder de tong te proppen en de bidons te vullen met Ettix en dan zijn we startklaar. Ondertussen had Eric zich bij ons gevoegd zodat we met 4 C4C-rijders van start gingen.
We zaten al snel in een groepje van 7 à 8 man. Eric had immers gezorgd voor een gangmaker en het moet gezegd, die hield er al meteen een strak tempo op na. Ik weet niet hoeveel Eric betaald had, of hij straks aan de finish nog met zijn klak zou moeten rondgaan of wat er in het contract stond, maar onze gangmaker nam zijn taak zeer nauw ter harte. Hij vroeg niet om afgelost te worden. Hij trapte hard, zo hard dat de roulementen bijna uit zijn bracquet vlogen. Goed voor mij want ik had een zware 14daagse achter de rug en kon ik me schuilhouden zonder veel energie te verbruiken. Zo stonden we in geen tijd, na een paar fikse regenbuien te hebben getrotseerd, iets na Zegelsem kregen we de volle laag, al aan het eerste bevoorradingsbuffet op La Houppe. De tafels waren zoals steeds rijkelijk gedekt met een assortiment dorst- en hongerstillers en de reserves konden ruimschoots aangevuld worden. Dat mocht wel want we zouden nog heel wat moois onder de wielen geschoven krijgen.
De hellingen begonnen elkaar nu snel op te volgen en de wind, de regen, het opspattend water, het vuil op de gladde wegen zorgden er voor dat de fun nogal snel verdween. Veel tijd om keuzes te maken hadden we echter niet want daar doemde de splitsing 145/200 km reeds op. Tom koos voor de kortste weg, ik twijfelde nog maar besloot op het laatste moment om de geplande 200 km toch te voltooien.
De organisatie had geen hellingen beloofd op de bijkomende lus maar het bleef toch steeds op en neer gaan. Gelukkig bevond ik me op gekend terrein, ik pleeg wel eens door deze streek huiswaarts te rijden na het werk, en kon ik de komende hindernissen inschatten.
Het personeel op de tweede bevoorrading had tot dan een werkloze voormiddag achter de rug maar schakelde over op alarmstadium 5 toen ze gewekt werden door onze piepende kettingen en schurende remmen toen we het pleintje aan de kerk van Beclers opdraaiden. We waren de eerste rijders van de dag die er voorbij kwamen, werden er dus goed gesoigneerd en David liet er zijn zadel bijstellen. We hielden er de moed in, het was ondertussen al wat droger geworden, en met de Hameau des Pappins, de Bourliquet, Les Monts, nog voor de boeg zorgden we maar dat we genoeg calorieën naar binnen duwden.
Veel rijders kwamen we niet meer tegen, maar net voor de Hameau des Pappins bevonden we ons terug op het gemeenschappelijk parcours en werd het wat drukker. De Pappins deed ons pijn, tot 18 % volgens mijn dashboard, maar boven werden we volgens de traditie door enkele Antons en Heidis aus Tirol een gelleke in de handen geduwd.
De rit verliep verder zonder noemenswaardige problemen. Met uitzondering van Eric’s leeglopende achterband en enkele gefrustreerde locals, “julie rijden hier in onze weg heren fietsers”, kregen we geen tegenslagen te verwerken. We konden zelfs geregeld groepjes van nog frisse 145rijders voorbijrijden.
De volgende bevoorrading bevond zich in Ronse. De olie spoot er in het rond om de getergde kettingen te bevrijden van hun gepiep en gekraak en onze gangmaker kon eindelijk zijn braquet laten vastzetten. Het was er gezellig druk en de zon kwam zowaar door de wolken piepen. De regenjasjes mochten uit. Via de Fortuinberg (pijnlijk), de gevreesde zijkant van de Hotond (even pijnlijk)en de Karnemelkbeek kwamen we meer en meer op vertrouwd terrein en ter ere en glorie van Stybar was er zelfs nog een klein stukje cyclocross in het parcours opgenomen.
Op Ooikeplein werden we door de Lotusmeisjes en Ex-Miss Brunhilde een laatste bevoorrading, inclusief recoveryshake, aangeboden.
“Cooling Down tot Nazareth” stond nu overal te lezen op de bordjes maar we bleven toch maar een lekker tempootje rijden en via Nokere en Kruishoutem reden we na 197 km onder de nog intacte aankomstboog het Davitamondorp binnen.
We ontvingen nog een rijkgevulde goodiebag en een portie “kip met zongedroogde tomaat” en zo konden we een lijn trekken onder een geslaagde Davitamon-Classic 15.
Jammer van het minder goede weer, maar we hebben ons toch geamuseerd en het gezelschap was dik in orde.
De ditigits :
- 196.7 Km,
- 6 Hr 46 Min
- 29.0 gemiddeld
- 1950 HM
Auteur : Francky
