Rudy Dhaenens Classic - David
Rudy Dhaenens Classic
Na een prachtige quizavond had ik vrijdag niet veel zin om vroeg op te staan, ik deed in de namiddag een ritje van een uurke of 2, op zaterdag zou ik misschien wel de Rudy Dhaenens Classic doen in Merendree. Een rit van 140 naar Pays De Collines. Vrijdagavond viel alles in kannen en kruiken, zaterdag morgen stond Johan al om 7u aan mijn deur, om 7u30 pikten we Hans op in Deinze. Maarten was om 8u paraat aan de start in Merendree. Maarten was vandaag “regional d'etape”.
Koen van de Balkantrappers en Gino, ex collega van Hans pikten ook hun wagonnetje aan bij onze trein.
Via mooie landelijke wegen kwamen in De Pinte, Eke en zo naar de eerste klim in Semmerzake. Verder naar Dikkelvenne en zo kwamen uit in de Zwalmstreek waar we op meer bekend terrein kwamen. Hier ging het ook wat meer op en neer. Ik mocht na een goede fietstest deze week wat intensiever trainen dus bergop ging er een tandje bij. Eerste bevoorrading was in café Trap Op. Je weet, dat café waar Michel Wuyts jaarlijks tijden zowat elke voorjaarsklassieker reclame voor maakt.
Na de bevoorrading moesten we de afdaling doen van Berg Stene richting Schorisse, hier reed ik een afslag voorbij, achtervolgen op de rest was mijn deel. Het Foreest naar boven, daarna een mooi klimmetje die ik kende van de eerste edities van de Davitamon Classic: de Vijverbeek.
We doken nu Pays De Collines in. Wat op en neer zonder echt noemenswaardige hellingen, keerpunt van de rit was Hameau Des Papins: een zware klim met stukken van 16% tot 19%. Geen lachertje dus. Vorige week stonden hier nog vrolijke Heidi’s uit Tirol ons te vermaken, deze keer waren we hier zo goed al alleen.
We waren nu terug op weg naar huis via wel gekende wegen, oa een kort stukje bergop: Glauqier. Hans daagde mij uit om op mijn “11” naar boven te rijden, genoeg snelheid maken en hup, weg waren we op de den “11”.
Even later besloot Johan zijn voorband om ambetant te doen een eerste platte band was een feit. Dit euvel was vlug opgelost tot een goeie kilometer of 2 later terug plat. Nu een grondige controle van de buitenband en toen vonden we het probleem: een scheurtje van 1cm . Einde rit voor Johan dus. Johan zou wel thuis geraken beloofde hij ons.
Wij terug weg, we stonden aan de voet van de Fortuinberg. En na stilstand deze helling rijden is geen lachertje. Na nog een bevoorrading in Nukerke kregen we nog de beklimming van de Varent en de Lange Ast in Mullen voor onze wielen geschoven. In Huise namen we afscheid van elkaar en reden er nog 2 verder tot in Landegem, ikzelf reed na 145 richting huis. Toen ik bijna thuis was zag ik dat ik bijna 160km had, dus deed ik nog een lus bij tot ik er ook effectief 160km had.
Terug een leuk ritje in leuk gezelschap. Tot de volgende!
Auteur : David
